Guy @ the cab

It was one of the evenings and I was on the way back to my room after my morning shift. I got into the cab first and waiting for some other people also to my cab so that I can ask the driver to move. After some while, one guy came .he was on phone ...He sat on the front seat and continued his conversation. I am a kind of person who prefers to keep silence while traveling. Always try to find out new things in my way though it’s my regular route to the office. So I usually don’t care if someone is talking over phone next to me. Why coz I noticed him that he was also a malayalee and moreover he was talking like, no one else is there around him and he is absolutely alone with his phone and apart from him, no one else is a malayalee.

After few seconds, I got to understand that he is talking with his girlfriend…and after sometime, 2 more people joined us, so we became four in the cab. Then he was saying to his girlfriend that “hmm,cab niranju kavinju,ini eppol ethum ennu kandu ariyanam.” obviously, I didn’t like the comment. I thought of telling him “Saab,plz do mind that there may be another one who can understand your language” But how could I? He is 200% dedicated to his phone. Hmm... Ok...I let it off… -:)

After sometime, I realized that he is not just talking, but simply romancing with her(pacha malayalthil paranjal pancharayadikkuka). His pitch was so high that it overcame the volume of music played in the cab. We could clearly hear what all he is speaking. I got irritated. He was planning their honeymoon trip, the way of wedding video should look like, which are the songs to be included. I suppose she would be his fiancee .he was addressing her by her pet name. I heard many times “kuttaa nee kazhicho,nee urangiyo …”(:P).To be honest I cant write the whole dialogue sequence since they need censoring. I felt like laugh loudly, but, I didn’t…then also, I thought ok, he may not be getting enough time to speak with his girl. So let him speak.

But, no way, he prompted me to do something. he again commented on us by saying that,”hmm,avideyum ivideyumaayittu 2-3 ennam undu cabil.ithinyokke irakkiyittu njan eppozha chelluka?” I lost my control. I messaged my friend to call me and talk as if she called me to ask something. I asked the driver to stop the music, and then talked with her in Malayalam. I came to know that the other end sound became lower and then stopped completely. Then I too hang the phone. I could see his face and I really wish if you also could see him at that time. He was like paled and completely out of conscious. Not even single drop of blood is there on his face. If he got shocked this much, you could imagine, I guess, what kind of conversation he had. I couldn’t control my laughter and afraid whether I would . But I controlled my self coz I felt pity of him by seeing his paled and terrible face. After the other two people got down, we two were in the cab. Then I got another call so that he assured that am a malayalee and I guessed he might be fainted out….Then I got down. While closing the door, I looked at him and it was clearly written over my face that “boss, don’t think that the people around you are deaf and dumb so that you can speak out whatever you want to”. And am sure that he understood what I wanted to tell. -:)

Do you think that the way he behaved is the right one in the cab? I don’t. Coz, of course am admitting that it’s his personal life and he has the right to talk to his girlfriend/lover as the way he prefers. And others don’t have any rights to question them. But I believe, there are at times, when we need to take care of others who are surrounded to us, so that our personal things would be remain as personalized. I don’t think that my private details are needed to be shared by the public. But, nowadays, in this very busy life, we can’t assure that we will always be in a private place so that we can keep our personal things as secret. It may happen. Even though, I think its better we should take care of others, coz they may get irritated with our conversation.

I have gone through this type of experiences many times before. But this time I felt damn irritated. Coz the way he behaved as others are deaf ... I hope next time onwards, he will consider the people around him before going for a talk with his girlfriend. -:)_

സ്വപ്നം ......

ദുസ്വപ്നങ്ങളുടെ ഒരു പെരുമഴ ആയിരുന്നു ആ രാത്രിയില്‍...ഭയപ്പെടുത്തുന്ന രൂപങ്ങളെ....അപരിചിതമായ മുഖങ്ങളെ ...രക്തത്തില്‍ കുളിച്ച ശരീരങ്ങളെ.. എല്ലാം ചേര്‍ന്നു ശ്വാസം മുട്ടിക്കുകയിരുന്നു എന്നെ...ഏതോ യുദ്ധഭൂമിയില്‍ നില്‍ക്കും പോലെ..

അവിടെ നിന്നും ഞാന്‍ ചിത്രശലഭങ്ങളുടെ ചിറകുകള്‍ കൊഴിഞ്ഞു വീണു കിടക്കുന്ന വഴിയിലൂടെ നടന്നു മറ്റൊരു ലോകത്ത് എത്തി.....വളരെ മനോഹരമായ ഒരു ലോകം..അവിടെ നിറയ ചെറു ചെറു കൂടാരങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു ...പണി തീര്‍ന്നതും തീര്‍ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതുമായ നിരവധി ചെറിയ വീടുകള്‍..നിറയെ ചെടികളും പുഴയും കിളികളും ഒക്കെയുള്ള സ്വപ്നലോകം പോലെ സുന്ദരമായ സ്ഥലം...എനിക്ക് ചോദിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു അവിടെ കണ്ടവരോട് ഇതു എവിടെയാണ് എന്ന്..പക്ഷെ അവര്‍ ആരും ഒന്നും അറിയുന്നില്ല എന്ന് തോന്നി,ഞാന്‍ അടുത്ത് ചെന്നത് പോലും..

"ഹേയ്" പുറകില്‍ നിന്നും ഒരു വിളി കേട്ടു ഞാന്‍ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു..വിചിത്രമായ വേഷ വിധാനങ്ങളോട് കൂടിയ ഒരാള്‍..അയാളുടെ മുഖം മറച്ചിരുന്നു....പക്ഷെ അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു..അവയുടെ ആര്‍ദ്രത എന്നെ ആകര്‍ഷിച്ചു.."ഇവിടെ വാ"അയാള്‍ വിളിച്ചു..ഞാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ചോദ്യം.."എന്തിന് വന്നു ഇവിടെ?എങ്ങനെ വന്നു?" ഞാന്‍ ഉത്തരമില്ലാതെ നിന്നു..കാരണം എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു എങ്ങനെ എത്തി അവിടെ,എന്തിന് വന്നു എന്നൊന്നും...അയാള്‍ തുടര്‍ന്നു.... "ഇവിടെ വരേണ്ടവരെ ഞങ്ങള്‍ തന്നെ പോയി കൊണ്ടു വരികയാണ്‌ പതിവ്...തനിച്ചു ആരും ഇവിടെ വരാറില്ല..." ... "അതെന്ത് ??" എന്നൊരു ചോദ്യം എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഉയര്‍ന്നു..അത് മനസിലാക്കിയിട്ടെന്ന പോലെ അയാള്‍ പറഞ്ഞു.."ഇതു മരിച്ചവര്‍ക്കായി കൂടാരങ്ങള്‍ പണിയുന്ന നാട് ആണ്.." ഒന്നു നടുങ്ങിയോ ഞാന്‍??? ഒരു സംശയം ..."ഞാന്‍ മരിച്ചുവോ???"....അയാള്‍ ചിരിച്ചു..."ഇല്ല ദീപാ ,നീ ഇപ്പോഴും ജീവനോടെ ഉണ്ട്..അതാണ് ഞാന്‍ ചോദിച്ചത് നീ എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി എന്ന് ??" അയാള്‍ എന്‍റെ പേരു വിളിച്ചത് എന്നെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തി !!! എങ്കിലും ഞാനും ചിരിച്ചു...

ഞാന്‍ ചോദിച്ചു "അപ്പോള്‍ ഇവയൊക്കെ മരിച്ചവര്‍ക്ക് താമസിക്കാനുള്ള വീട് ആണോ?" അയാള്‍ പറഞ്ഞു "അതെ". "ഇവയൊക്കെ എന്താ പല നിറത്തില്‍??" ഞാന്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.. "അതോ,അത് ഞങ്ങള്‍ ആത്മാക്കളുടെ ഏറ്റവും ഇഷ്ട നിറം കൊടുക്കും അവരുടെ വീടിന്......" അയാള്‍ മറുപടി തന്നു...എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഒരു കുസൃതി ചോദ്യമുയര്‍ന്നു ...അപ്പോള്‍ ഒരാള്‍ക്ക് രണ്ടു നിറങ്ങള്‍ പ്രിയപ്പെട്ടതാണ് എങ്കിലോ??? എനിക്ക് രണ്ടു നിറങ്ങള്‍ വളരെ പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്..ചോദിക്കണം എന്ന് തോന്നി എനിക്ക്..പക്ഷെ ചോദിച്ചത് മറ്റൊന്നായിരുന്നു..."എനിക്ക് വേണ്ടിയും ഉണ്ടാവുമോ ഇവിടെ ഒരു കൂടാരം?ഉണ്ടെങ്കില് ‍എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിയുമോ?" ഉത്തരം മറ്റൊരു ചോദ്യമായിരുന്നു.."ഇവിടെ നിനക്കായി ഒരു കൂടാരം പണി തുടങ്ങിയാല്‍ അതിന്‍റെ അര്‍ത്ഥം എന്താണ് എന്ന് നിനക്കു അറിയാമോ??" ഞാന്‍ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല...അര്‍ത്ഥം എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു..."നീ തന്നെ നോക്കിക്കോളൂ " അയാള്‍ പറഞ്ഞു....

എന്‍റെ ഹൃദയം ശക്തിയായി മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...ഞാന്‍ പതിയെ നടന്നു..കുറെ ദൂരം..ആരോ ശക്തമായി പിടിച്ചു കുലുക്കിയിട്ടെന്ന പോലെ ഞാന്‍ ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നു..എന്‍റെ അലാറം അടിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു..സമയം നാലര.. ഒരു സ്വപ്നത്തിലായിരുന്നു ഞാന്‍ ഇത്രയും നേരം എന്ന് വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസം തോന്നി..ഒരു അല്‍പനേരം കൂടി കഴിഞ്ഞിരുന്നു എങ്കില്‍ എനിക്കായി അവിടെ കൂടാരം പണിതു തുടങ്ങിയോ എന്ന് അറിയാമായിരുന്നു എന്ന് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ നഷ്ടബോധവും...

മരിച്ചവര്‍ക്കായി കൂടാരം പണിയുന്ന നാടിനെ കുറിച്ചു ഒരു കഥ വായിച്ചിട്ടുണ്ട് ഞാന്‍....പക്ഷെ ആ സ്വപ്നം??..എനിക്ക് വിചിത്രമായി തോന്നി..കാരണം ആ കഥ എത്രയോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ്‌ വായിച്ചതാണ് ഞാന്‍...മുഴുവനും ഓര്‍ക്കുന്നു പോലും ഇല്ല....

സ്വപ്നങ്ങളുടെ അര്‍ത്ഥം വ്യഖാനിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരാളെ തേടുകയാണ് ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍....

Yeh Dosti hum nahin thodenge.....

On friendship day, my friend told me to write something in my blog.I thought why can’t it be about my friends??? I love to have lots of friends…I have too…from different parts of the world…among them, few are very close to me…they can even interpret my heartbeats…some others, though we are not sharing personal matters also, make me feel that they are my good friends. Then just Hi-hello friends…but all are my friends...

Whenever thinking of my friends, one face will always come first…the one who sat beside me in my nursery classes…one who was with me in almost all moments of my life and still.. Fortunately she is still with me as my best friend…the friendship for last 23 years…

Before going for my engineering classes, I joined for B.Sc .I was there just for 2 months. The most fabulous team of my friends, I met there. We were just 20 in the class. Due to the ragging from seniors, we got to close each other very soon. After 2 months, I left the college …still we are friends…not just friends, but very good friends. All knows about each and every one’s current situation…the most interesting thing is I haven’t met them after I left the college. I.e. for the last 6 years…but we never felt that we are away from each other…distance never came in between…The sad part is one of them is going to Dubai soon . The one among them, who is most close to me…He is the one with whom I always feel comfortable and recognized. Probably am not going to meet him again…Wishing him all the very best…

Then, my engineering college friends…we were almost 40 in number. There I met one whom i thought that I could count till my end…a lot of similarities were there in between us…starts from our name itself…but now ,I don’t know what happened in between us, where our wavelength became opposite, who is wrong exactly…me or she? I’m not saying that am perfect. I might have also done mistake…but I tried my level best to sort out and wished from my heart to get her back. But nothing is worked out…we just split off for ever…and I feel that whatever may happen, we won’t be together in future for sure…’Coz once the distance shadowed over attachment , rejoin is not that much easy…

Then, Bangalore comes in picture…Here also I got a few of friends whom I can count till my end…whom am considering as my strength…whom I met in the worst moments of my life and became my inspiration to live…with whom I can share whatever I think…the one with whom if I don’t make at least one clash in a day, feel bore and if its done, ends up with tears in my eyes and always I prefer to say sorry first …

Next, my batch mates in Wipro comes...we were 53 from different parts of India...It was a mini-India. We kept aside all constrains like languages, regional integration and all and became a true friend’s gang within the limited time of training. After training, we got posted in different locations and still in touch with great intensity.

Two of my friends, I think I should refer them specially…simply ‘coz both of them are very special to me…I met one of them in a camp during school days….just 3 days together…but we were made to be friends for life long… a lot of things are there which we love, like, dew drops on the tip of leaves in early morning, rain, long walks ,books, writing, reading, poems, outlook about friendship, and a lot…in most of the cases, our wavelength matches….Now she is into her most favorite field and moving on in life…

Next one is my classmate during engineering days…we sat together in class for 4 years…shared each and every moments of our life…happiness, tears, tension, wishes, hopes and all emotions. The most special thing in between us is, even if we are not talking for few months also, we are not feeling that we are away from each other…where we stopped last time; we could always start from there in next time…but the interesting thing is, in almost all the cases, we do have different opinions…our attitude is different, our likes/dislikes are different, way of thinking is extremely different. Sometime we are in opposite poles…opposite poles attract na? The same thing is happened in between us… She is married and living happily with her hubby and now awaiting for their baby doll …


As days pass away, the frequency of calls/mails may decrease; get together may be once in a while. But friends are always friends…I never choose my friends on the basis of physical constraints …I always believe feeling good is more important than looking good. With whom I feel good, I call them my friends. So I still have a number of friends who always try to reach me if I stay away also….


One forward message, which I got to my mobile long back, still I keep in my
inbox,

“We’ve met each other by CHANCE, became friends by CHOICE, still friends by DECISION and will be friends for ever by PROMISE”


And, I promise you my dear friends, I will be your friend till my end……